Με τη συγκεκριμένη νομοθετική πρόβλεψη του ποινικού δικαίου, για το αδίκημα της αρπαγής ανηλίκου, προστατεύεται το δικαίωμα της επιμέλειας των γονέων ανήλικου τέκνου, καθώς και η ελευθερία του ανήλικου τέκνου. Το συγκεκριμένο αδίκημα μπορεί να έχει, είτε πλημμεληματική, είτε κακουργηματική μορφή ανάλογα με τις συνθήκες τέλεσης και από τα πρόσωπα που το διέπραξαν. Στο παρόν σημείο αναφέρεται η διάταξη του Ποινικού κώδικα, για το αδίκημα της αρπαγής ανηλίκων.
Συγκεκριμένα στο άρθρο 324 Π.Κ. για την Αρπαγή ανηλίκων αναφέρεται πως:
«1. Όποιος αφαιρεί ανήλικο από τους γονείς, τους επιτρόπους ή από οποιονδήποτε δικαιούται να μεριμνήσει για το πρόσωπό του ή όποιος υποστηρίζει την εκούσια διαφυγή του ανηλίκου από την εξουσία των παραπάνω προσώπων τιμωρείται με φυλάκιση. Αν ο ανήλικος από τη στέρηση της επιμέλειας διέτρεξε σοβαρό κίνδυνο ζωής ή βαριάς βλάβης της υγείας του, ο δράστης τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. 2. Αν ο ανήλικος δεν έχει συμπληρώσει τα δεκατέσσερα έτη, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη, εκτός εάν η πράξη τελέστηκε από ανιόντα, οπότε εφαρμόζεται η προηγούμενη παράγραφος. Σε κάθε περίπτωση, αν ο υπαίτιος τέλεσε την πράξη από κερδοσκοπία ή με σκοπό να μεταχειριστεί τον ανήλικο σε ανήθικες ασχολίες ή να επιταχύνει τη μεταβολή της οικογενειακής τάξης του ανηλίκου επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη. Αν ο υπαίτιος των πράξεων των προηγουμένων παραγράφων είχε σκοπό να εισπράξει λύτρα ή να εξαναγκάσει άλλον σε πράξη ή παράλειψη, επιβάλλεται κάθειρξη. Στην περίπτωση που ο δράστης με τη θέλησή του και προτού εκπληρωθεί οποιοσδήποτε όρος ή αξίωσή του απελευθέρωσε και απέδωσε υγιή και σώο τον ανήλικο επιβάλλεται φυλάκιση.
Πλημμεληματική αρπαγή ανηλίκου υφίσταται, όταν αφαιρείται ο ανήλικος από οποιονδήποτε έχει αναλάβει τη μέριμνα του και απομακρύνεται από τον τόπο που κατοικεί σε άλλον. Το αν συναινεί ή όχι ο ανήλικος ως προς αυτό, είναι άνευ σημασίας. Η απομάκρυνση του ανηλίκου εκ του τόπου κατοικίας του, θα πρέπει να έχει κάποια χρονική διάρκεια και να μην είναι σύντομη, για να υφίσταται το αδίκημα της αρπαγής ανηλίκου και θα πρέπει να οδηγεί στην αδυναμία άσκησης επιμέλειας, από το γονέα του ανήλικου. Σε περίπτωση μάλιστα που τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του ανήλικου και εφόσον θίγεται η ηθική του, μπορεί να θεμελιωθεί πλημμεληματική αρπαγή ανηλίκου, ακόμα και σε σύντομη απομάκρυνση του ανηλίκου από τον τόπο της κατοικίας του. Δεν θα πρέπει βέβαια να θεωρηθεί πως υφίσταται πλημμεληματική αρπαγή ανηλίκου, στην περίπτωση της ολιγόλεπτης απομάκρυνσης του ανήλικου από τον τόπο κατοικίας του. Ο τρόπος με τον οποίον πραγματοποιείται η αρπαγή του ανήλικου, δεν έχει σημασία νομικά. Δράστης του αδικήματος της αρπαγής ανηλίκων, μπορεί να είναι και ο γονέας που δεν έχει εκ του νόμου την επιμέλεια του τέκνου, ενώ στην περίπτωση της συμφωνίας των συζύγων που δεν έχει λάβει επικύρωση δικαστικής αποφάσεως, αλλά έχει ανατεθεί η επιμέλεια στον ένα μόνο γονέα, κρατούσα θέση της νομολογίας είναι πως ο έτερος γονέας δεν διαπράττει αρπαγή ανηλίκου, αλλά το αδίκημα της αυτοδικίας.
Στο άρθρο 324 Π.Κ., αναφέρεται η υποστήριξη της εκούσιας διαφυγής ανηλίκου, η οποία τελείται τόσο δια θετικής ενέργειας, όσο και διά παραλείψεως. Για τη θεμελίωση της υποκειμενικής υπόστασης του αδικήματος της αρπαγής ανηλίκου, αρκεί δόλος κάθε βαθμού, ακόμα και ενδεχόμενος. Ο δόλος βασίζεται στο γεγονός, πως ο δράστης γνωρίζει πως το τέκνο είναι ανήλικο και ότι βρίσκεται υπό τη γονική μέριμνα/ επιμέλεια του γονέα του και παρά το γεγονός της γνώσης του, θέλει να προβεί σε αφαίρεση του ανήλικου, από το αρμόδιο πρόσωπο που έχει την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου, όπως καθορίζεται εκ των διατάξεων του Αστικού Κώδικα, καθώς και εκ της δικαστικής αποφάσεως. Στο συγκεκριμένο αδίκημα, υπάρχει περίπτωση ο δράστης να βρίσκεται είτε σε πραγματική πλάνη ως προς το γεγονός της ανηλικότητας του τέκνου, είτε σε συγγνωστή (δικαιολογημένη) νομική πλάνη, στην περίπτωση που θεωρούσε ότι η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου, ανήκει σε αυτόν.
Πέρα όμως από την πλημμεληματική εκδοχή του συγκεκριμένου αδικήματος, υπάρχει και η κακουργηματική μορφή αυτού όταν η αρπαγή τελείται σε ανήλικο, που είναι κάτω των 14 ετών. Στην περίπτωση αυτή ο ποινικός κώδικας, απειλεί την ποινή της κάθειρξης για το δράστη χρονικής διάρκειας από 5 μέχρι 10 έτη. Κακουργηματική τέλεση του αδικήματος της αρπαγής ανηλίκου, υφίσταται επιπροσθέτως και όταν ο δράστης τέλεσε την πράξη της αρπαγής ανηλίκου από κερδοσκοπία ή με σκοπό να μεταχειριστεί τον ανήλικο, σε ανήθικες ασχολίες ή για να επιτύχει τη μεταβολή της οικογενειακής τάξης του. Άλλη μία περίπτωση κακουργηματικής μορφής, του αδικήματος αρπαγής ανηλίκου είναι όταν δράστης τέλεσε τη πράξη, με σκοπό να εισπράξει λύτρα ή να εξαναγκάσει, σε πράξη ή παράλειψη δια της αρπαγής ανηλίκου. Σε μία τέτοια περίπτωση, απειλούμενη εκ του νόμου ποινή είναι αυτή της καθείρξεως. Σε περίπτωση έμπρακτης μετάνοιας του δράστη, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης και όχι κάθειρξης. Μία τέτοια περίπτωση είναι όταν ο δράστης, με δική του θέληση και πριν εκπληρωθεί κάθε όρος η αξίωση του, απελευθέρωσε τον ανήλικο και τον απέδωσε σώο και αβλαβή.
Συμπερασματικά
Συνοψίζοντας, το αδίκημα της αρπαγής ανηλίκου μπορεί να έχει τόσο πλημμεληματική, όσο και κακουργηματική μορφή. Σκοπός του νομοθέτη είναι να προστατεύσει τον ανήλικο, από συμπεριφορές που μπορούν να τον θέσουν σε καταστάσεις κινδύνου, δημιουργώντας έναν προστατευτικό κλοιό στο πρόσωπο του, αναλογιζόμενος το νεαρό της ηλικίας του και την ανάγκη επαυξημένης προστασίας του εκ του νόμου.