Είναι γεγονός πως το αδίκημα της απειλής, είναι ένα αδίκημα αρκετά συνηθισμένο και συναντάται σχεδόν καθημερινά στα δικαστήρια της χώρας. Σκοπός του νομοθέτη, είναι να προστατεύσει το έννομο αγαθό της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου καθώς και τις ειδικότερες εκφάνσεις της ελευθερίας κίνησης και της ελευθερίας δράσεως του ατόμου, καθώς ο δράστης του εγκλήματος της απειλής, συνηθίζει να καταδιώκει επίμονα το θύμα ή να το παρακολουθεί ή να εκτοξεύει σε βάρος του απειλές.
Η κατηγορία που ανήκει το συγκεκριμένο έγκλημα είναι αυτή των κοινών εγκλημάτων, καθώς δράστης μπορεί να είναι κυριολεκτικά οποιοσδήποτε. Στο παρόν σημείο παρατίθεται το άρθρο 333 Π.Κ., το οποίο αποτελεί τη νομοθετική πρόβλεψη για το αδίκημα της απειλής. Συγκεκριμένα αναφέρεται πως : «όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία απειλώντας αυτόν με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή. Με την ποινή του προηγούμενου εδαφίου τιμωρείται και όποιος, χωρίς απειλή βίας ή άλλης παράνομης πράξης, προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία με την επίμονη καταδίωξη ή παρακολούθησή του, όπως ιδίως με την επιδίωξη διαρκούς επαφής με τη χρήση τηλεπικοινωνιακού ή ηλεκτρονικού μέσου ή με επανειλημμένες επισκέψεις στο οικογενειακό, κοινωνικό ή εργασιακό περιβάλλον αυτού, παρά την εκφρασμένη αντίθετη βούλησή του».
Τι προβλέπει το άρθρο 333 Π.Κ για την παράνομη πράξη της απειλής
Το άρθρο 333 Π.Κ., προβλέπει τη τιμωρία του δράστη που προκαλεί τρόμο η ανησυχία στο θύμα, με την απειλή άσκησης βίας ή τελέσεως άλλης παράνομης πράξης ή απειλής. Το αδίκημα της απειλής τελείται όταν δημιουργήθηκε στο θύμα, κατάσταση τρόμου ή ανησυχίας, ασχέτως με το αν η απειλή είναι εν γένει ικανή να προκαλέσει τρόμο ή ανησυχία. Ως εκ τούτου, η προσέγγιση του νομοθέτη είναι εξατομικευμένη και δεν έχει ως κριτήριο τον μέσο συνετό άνθρωπο. Και μόνο η απειλή άσκησης βίας αρκεί, χωρίς να απαιτείται η άσκηση βίας, η απειλή μάλιστα μπορεί να πραγματοποιηθεί με οποιοδήποτε πρόσφορο τρόπο. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα είναι τα νεύματα, οι προκλητικές κινήσεις, η προφορική επιθετική επικοινωνία, η εγγραφή επικοινωνία με επιθετικό ύφος, καθώς και με άλλους τρόπους.
Αναφορικά με το στοιχείο της βίας, η βία που επαπειλείται μπορεί να είναι σωματική κατά του αποδέκτη της απειλής ή και τρίτου προσώπου στενά συνδεόμενου με αυτόν ή πραγμάτων του θύματος ή προσώπων στενά συνδεόμενων με το θύμα. Μάλιστα, στο αδίκημα της απειλής, η απειλή βίας μπορεί να είναι πραγματοποιήσιμη και μέσω τρίτου προσώπου. Πέρα όμως από την απειλή βίας, στο αδίκημα της απειλής μπορεί να επαπειλείται από το δράστη άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη. Το παράνομο στοιχείο της πράξεως ή παραλείψεως καθορίζεται, από το αν έχει δικαίωμα ο δράστης να προβεί στη συγκεκριμένη ενέργεια ή παράλειψη ή αν δεν έχει, επειδή είναι αντίθετη σε κανόνα δικαίου. Άλλη μία εκδοχή του αδικήματος της απειλής, είναι το γνωστό σε όλους μας stalking, κατά το οποίο το θύμα δέχεται επαναλαμβανόμενη παρακολούθηση ή επαναλαμβανόμενη παρουσία του δράστη, στον τόπο που βρίσκεται. Σε αυτή την έκφανση του αδικήματος της απειλής, συμπεριλαμβάνονται συμπεριφορές όπως, οι επανειλημμένες επισκέψεις στο οικογενειακό, κοινωνικό ή εργασιακό περιβάλλον του θύματος, η επιδίωξη διαρκούς επαφής με το θύμα, καθώς και η χρήση τηλεπικοινωνιακού ή άλλου μέσου προσέγγισης του θύματος. Σε μία τέτοια περίπτωση για να υφίσταται το αδίκημα της απειλής, θα πρέπει το θύμα είχε εκφράσει την αντίθετη του βούληση στις συγκεκριμένες συμπεριφορές του δράστη.
Αναφορικά με την υποκειμενική υπόστασή του εγκλήματος απειλής, θα λέγαμε πως αρκεί κάθε είδος δόλου, ακόμα και ο ενδεχόμενος δόλος του δράστη να προκαλέσει τρόμο ή ανησυχία στο θύμα, αφού από τη διατύπωση του άρθρου δεν προκύπτει πως θα πρέπει απαραιτήτως ο δράστης, να επιδιώκει να προκαλέσει με τη συμπεριφορά του συναισθήματα φόβου ή ανησυχίας ή τρόμου στο θύμα. Θα πρέπει στο παρόν σημείο, για την πληρέστερη κατανόηση του εγκλήματος να προβούμε στη διάκριση μεταξύ τρόμου και ανησυχίας. Τρόμος αποτελεί ο ξαφνικός και υπέρμετρος φόβος, ενώ ανησυχία αποτελεί η ψυχική ταραχή και αγωνία.
Στη 1η παράγραφο του άρθρου 333Π.Κ., προβλέπεται η πλημμεληματική εκδοχή του εγκλήματος της απειλής, για την οποία η προβλεπόμενη ποινή κυμαίνεται από 10 ημέρες μέχρι 1 έτος φυλάκιση ή χρηματική ποινή. Στη 2η παράγραφο του άρθρου 333 π.κ., παρουσιάζεται η διακεκριμένη εκδοχή του εγκλήματος της απειλής, στη οποία προβλέπεται φυλάκιση μέχρι τρία έτη ή χρηματική ποινή. Αυτές οι ποινές του διακεκριμένου εγκλήματος της απειλής προβλέπονται, όταν το έγκλημα τελείται σε βάρος ανηλίκου ή προσώπων που δε μπορούν αυτοδύναμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και βρίσκονται υπό την επιμέλεια ή προστασία του δράστη, συνοικούν με αυτόν ή έχουν με αυτόν σχέση εργασίας ή υπηρεσίας. Ίδια είναι και η ποινή, όταν η απειλή στρέφεται εναντίον συζύγου ή συντρόφου. Στη 3η παράγραφο του άρθρου 333 Π.Κ., αναφέρεται πως η πράξη διώκεται, κατόπιν υποβολής εγκλήσεως από τον παθόντα. Πρόκειται δηλαδή για ένα έγκλημα που δε διώκεται αυτεπαγγέλτως, αλλά θα πρέπει ο παθόντας να υποβάλλει τη μήνυση του, εντός τρίμηνης προθεσμίας.
Συμπερασματικά
Συνοψίζοντας, το αδίκημα της απειλής αποτελεί πλημμέλημα και διώκεται μετά από έγκληση του παθόντος. Πέρα από το απλό έγκλημα της απειλής, ο ποινικός μας κώδικας προβλέπει και διακεκριμένες παραλλαγές, που οδηγούν σε αυστηρότερες ποινές, πάντοτε όμως σε πλημμεληματικό επίπεδο και όχι σε κακουργηματικό. Η απειλή του άρθρου 333 Π.Κ., αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα συχνότερα αδικήματα που τελούνται και απασχολούν σε καθημερινό επίπεδο τα δικαστήρια της χώρας μας.