Στην περίπτωση που ο δράστης πραγματοποιεί περισσότερα από ένα εγκλήματα με μια ή περισσότερες πράξεις ή παραλείψεις, γίνεται πλέον λόγος για συρροή εγκλημάτων. Η συρροή αποτελεί χωρίς αμφιβολία ένα νομικό ζήτημα, το οποίο απαιτεί διεξοδική ανάλυση και λεπτομερή κατανόηση τόσο της ίδιας της έννοιας, όσο και των προβληματισμών που ανακύπτουν εξ’ αυτής, σχετικά με το τι ποινή θα επιβληθεί για τα επιμέρους εγκλήματα και ποια για όλα μαζί,τι είδους συρροή υπάρχει και στη περίπτωση που υπάρχει φαινομενική συρροή που θα αναλύσουμε κατωτέρω, με ποια αρχή θα επιλεχθεί η κατάλληλη νομική διάταξη.
Ας αναλύσουμε στο συγκεκριμένο σημείο τις δύο βασικότερες διακρίσεις της συρροής εγκλημάτων.Η πρώτη διάκριση είναι αυτή σε κατ’ ιδέαν και πραγματική συρροή εγκλημάτων.Κατ’ ιδέαν συρροή εγκλημάτων έχουμε, όταν ο δράστης με μια πράξη πραγματώνει περισσότερα εγκλήματα, ενώ πραγματική όταν με περισσότερες πράξεις διαπράττει περισσότερα εγκλήματα. Η δεύτερη και σημαντικότερη διάκριση της συρροής εγκλημάτων, είναι σε αληθινή και φαινομενική συρροή. Στην αληθινή συρροή έχουμε πράγματι περισσότερα από ένα αδικήματα,ενώ στη φαινομενική συρροή ενώ πραγματώθηκαν περισσότερα εγκλήματα ο δράστης τελικά θα τιμωρηθεί μόνο για το κύριο έγκλημα που συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη ποινική απαξία.Η φαινομενική συρροή στη δικηγορική πρακτική αποκαλείται συρροή νόμων ή διατάξεων, καθώς στο τέλος θα εφαρμοστεί μόνο η μια ποινική διάταξη και μια ποινή τελικώς θα επιβληθεί. Η αληθινή συρροή σαν έννοια είναι πιο εύκολα κατανοητή από τη φαινομενική, καθώς αποτελεί το συνήθως συμβαίνον αφού προσβάλλονται διαφορετικά έννομα αγαθά με μια ή περισσότερες εγκληματικές ενέργειες, για παράδειγμα περισσότερες ανθρώπινες ζωές, η ζωή και η ιδιοκτησία του θύματος,η ορθή απονομή της δικαιοσύνης και η πίστη στα υπομνήματα κ.α.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της νομικής επιστήμης βρίσκεται στη φαινομενική συρροή, καθώς για αυτή έχει γραφτεί πλούσιο επιστημονικό έργο με ποικίλες ετερόκλητες απόψεις.Πως λοιπόν επί φαινομενικής συρροής θα γίνει η επιλογή της διάταξης που θα εφαρμοστεί; Η άποψη που υιοθετεί ο γράφων είναι αυτή των τριών αρχών: α)της αρχής της ειδικότητας, κατά την οποία η ειδική διάταξη υπερισχύει της γενικής και εφαρμόζεται η ειδική, για παράδειγμα η κλοπή μιας εικόνας από έναν τόπο λατρείας, αποτελεί διακεκριμένη κλοπή και θα υπερισχύσει της διάταξης για την απλή κλοπή του 372πκ.,β)της αρχής της επικουρικότητας κατά την οποία η επικουρική διάταξη απωθείται, όταν ενυπάρχουν οι όροι της επικουρικότητας.Η εφαρμογή αυτή γίνεται στις ποινικές διατάξεις που ορίζουν <<αν η πράξη δε τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη>>,γ)της αρχής της απορρόφησης, η οποία εφαρμόζεται στα λεγόμενα σύνθετα εγκλήματα, τα οποία αποτελούνται από περισσότερες από μια άδικες πράξεις όπως είναι για παράδειγμα η ληστεία που συμπεριλαμβάνει τόσο τη παράνομη βία όσο και τη κλοπή. Ο δράστης εν προκειμένω, θα τιμωρηθεί μόνο για ληστεία και οι συνιστώσες του εγκλήματος θα απορροφηθούν με τη χρήση της αρχής της απορρόφησης.
Επιπρόσθετα, στην αρχή της απορρόφησης συμπεριλαμβάνεται και το λεγόμενο αναγκαίο προστάδιο για τη τέλεση ενός εγκλήματος. Τέτοιες περιπτώσεις είναι εκείνες στις οποίες, ένα έγκλημα συνιστά το αναγκαίο μέσο τέλεσης ενός άλλου και εφαρμόζεται η διάταξη που τιμωρεί το κυρίως έγκλημα σύμφωνα με την αρχή της απορρόφησης. Για παράδειγμα, ο διαρρήκτης που διαπράττει απλή φθορά ξένης ιδιοκτησίας για να εισβάλλει μέσα στο σπίτι και να κλέψει χρήματα και τιμαλφή δε θα τιμωρηθεί και για τη φθορά ξένης ιδιοκτησίας για το ότι παραβίασε δηλαδή τη πόρτα της οικείας, γιατί η ενέργεια του αυτή αποτελεί αναγκαίο προστάδιο για τη κλοπή που ήθελε να πραγματοποιήσει. Σημαντικό είναι να τονιστεί, πως η πρακτική εφαρμογή της συρροής έγκειται στο αν θα εφαρμοστεί το άρθρο 94 ή το άρθρο 98 του Γενικού Ποινικού Δικαίου που θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στο σχηματισμό της ποινής για την υπό κρίση εγκληματική ενέργεια.Περαιτέρω προέκταση της συρροής εγκλημάτων είναι το κατ’ εξακολούθησιν έγκλημα που αποτελεί κατ’ ιδέαν αληθινή συρροή και μάλιστα ομοειδής.
Συμπερασματικά
Συνοψίζοντας, η συρροή εγκλημάτων αποτελεί ένα κομβικό σημείο για το ποινικό δίκαιο που συνιστά πεδίο πληθώρας επιστημονικών μελετών.Η σημασία της γνώσης της κρίνεται ως καθοριστικής σημασίας, γιατί επηρεάζεται εκ της συρροής τόσο η διάταξη που θα χρησιμοποιηθεί για την εγκληματική ενέργεια, όσο και η ποινή που θα επιβληθεί στον δράστη μιας εγκληματικής ενέργειας ή παραλείψεως.