Η οικογενειακή στέγη αποτελεί το ακίνητο που χρησιμοποιείται για κύρια διαμονή των συζύγων, ανεξάρτητα από το αν ανήκει στον ένα ή και στους δύο συζύγους ή σε τρίτο. Ως κύρια διαμονή ορίζεται, ο χώρος στον οποίο οι σύζυγοι ζουν από κοινού ανεξάρτητα από τη σχέση τους με το ακίνητο.
Πως προστατεύεται όμως η οικογενειακή στέγη κατά τη διάσταση των συζύγων; Στο άρθρο 1393 εδ.α ΑΚ δηλώνεται, πως σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης των συζύγων, το δικαστήριο δύναται εφόσον το επιβάλλουν λόγοι επιείκειας, αναλογιζόμενο τις ειδικές συνθήκες του καθενός από τους συζύγους και σταθμίζοντας το συμφέρον των παιδιών, να παραχωρήσει αν κρίνει ορθό στον ένα σύζυγο την αποκλειστική χρήση ολόκληρου ή τμήματος του ακινήτου στο οποίο διαβιούσαν πριν τη διάσταση τους, ανεξάρτητα από το ποιος από αυτούς είναι κύριος ή έχει απέναντι στον κύριο το δικαίωμα της χρήσης του ακινήτου.
Είναι σύνηθες οι σύζυγοι που βρίσκονται σε διάσταση, να μη μπορούν να πάρουν κοινή απόφαση για τη χρήση της οικογενειακής στέγης στο μέλλον. Ο νόμος έχει προνοήσει αυτή την αδυναμία συμφωνίας των εν διαστάσει συζύγων και στο άρθρο 1393 του ΑΚ, παρέχει τη δυνατότητα αγωγής για τη ρύθμιση της οικογενειακής στέγης παρεκκλίνοντας από τις γενικές διατάξεις του εμπράγματου και του ενοχικού δικαίου, λόγο της ιδιαιτερότητας της καταστάσεως. Δίνεται η δυνατότητα λοιπόν να αξιώσει ο σύζυγος στον οποίον δεν ανήκει το ακίνητο ούτε έχει συνάψει μισθωτική σχέση για αυτό, να του παραχωρηθεί η χρήση της οικογενειακής στέγης για λόγους επιείκειας.
Ως λόγοι επιείκειας αποτελούν, οι ειδικές συνθήκες (οικονομικές, επαγγελματικές) του κάθε συζύγου και κυρίως το συμφέρον των παιδιών. Προσωρινή είναι η απόφαση ρύθμισης της χρήσης της οικογενειακής στέγης και διαρκεί όσο η διάσταση των συζύγων, δεν αποτελεί οριστικό δεδικασμένο και υπάρχει δυνατότητα να τροποποιηθεί ή μεταρρυθμιστεί αν το επιβάλλουν οι περιστάσεις. Αυτοδικαίως, σταματά να ισχύει η απόφαση αυτή, αν δε ζητηθεί η τροποποίηση της, μετά την αμετάκλητη απόφαση που λύνει ή ακυρώνει το γάμο, οπότε οι σχέσεις των συζύγων σχετικά με τη κυριότητα, τη νομή και τη χρήση του ακινήτου, που χρησίμευε σαν οικογενειακή στέγη, επανέρχονται και πάλι στη ρύθμιση των γενικών διατάξεων του εμπράγματου και του ενοχικού δικαίου. Το συγκεκριμένο δικαίωμα ασκείται με κύρια αγωγή, ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου κατά τη διάρκεια της διάστασης. Στη περίπτωση βέβαια που υπάρχει επείγουσα περίπτωση ή επικείμενος κίνδυνος, υπάρχει δυνατότητα προστασίας του δικαιώματος αυτού έστω και προσωρινά με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Στα πλαίσια της διαδικασίας για τη ρύθμιση της χρήσης της οικογενειακής στέγης, τα ασφαλιστικά μέτρα που μπορεί να ληφθούν είναι είτε με τη μορφή της προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης μέχρι το τέλος της κύριας δίκης, είτε ασφαλιστικά μέτρα για την εξασφάλιση του δικαιώματος του συζύγου στον οποίο πρόκειται να παραχωρηθεί η χρήση της οικογενειακής στέγης ή άλλα ασφαλιστικά μέτρα τα οποία δρουν διευκολυντικά στην εφαρμογή της ρύθμισης που διατάζει το δικαστήριο, όπως είναι για παράδειγμα η απαγόρευση ή η ανοχή της εισόδου σε ορισμένους χώρους.
Τέλος, σημαντικό είναι να τονιστεί πως άλλο διάσταση των συζύγων και άλλο διαζύγιο. Στη διάσταση έχουμε ενεργό γάμο, απλά το ζεύγος δεν επιθυμεί τη συντροφικότητα και τη κοινή συμβίωση, ενώ μετά το διαζύγιο δεν υπάρχει πια ενεργός γάμος, αλλά δύο άνθρωποι χωρισμένοι. Η ρύθμιση της χρήσης της οικογενειακής στέγης αναφέρεται στη περίοδο της διάστασης των συζύγων και όχι μετά το διαζύγιο, εκτός και αν ζητηθεί η τροποποίηση της.