Νομικές Διατάξεις Περί Δικαστικών Εξόδων
Τα δικαστικά έξοδα που αναλαμβάνει να καταβάλει ο αποτυχημένος σε δικαστική διαδικασία, σύμφωνα με τον Κώδικα της Πολιτικής Δικονομίας, τον Κώδικα της Ποινικής Δικονομίας, τον Κώδικα της Διοικητικής Δικονομίας και τον Κώδικα της Δικονομίας των Εργατικών Δικαστηρίων, θεωρούνται δημόσια έσοδα και πρέπει να εισπράττονται από τους γραμματείς των αντίστοιχων δικαστηρίων.
Η διαδικασία επιβολής και βεβαίωσης των δικαστικών εξόδων καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών της Δικαιοσύνης και των Οικονομικών, σύμφωνα με τον νόμο. Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση, οι γραμματείς των δικαστηρίων υποχρεούνται να βεβαιώνουν στο δημόσιο ταμείο τα ποσά των δικαστικών εξόδων που έχουν επιβληθεί και δεν έχουν ακόμα εισπραχθεί, εντός του μήνα από την αμετάκλητη απόφαση ή βουλευματική απόφαση.
Η βεβαίωση των δικαστικών εξόδων περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία:
- Τα προσωπικά στοιχεία και τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ) του αποτυχημένου στη δικαστική διαδικασία.
- Το συνολικό ποσό των δικαστικών εξόδων που καλούνται να καταβάλουν.
- Τον λόγο για τον οποίο επιβλήθηκαν αυτά τα δικαστικά έξοδα.
- Η ημερομηνία έκδοσης της βεβαίωσης.
Αυτές είναι οι νομικές προβλέψεις περί δικαστικών εξόδων που ισχύουν σύμφωνα με τον νόμο.
Η εισπρακτική διαδικασία των δικαστικών εξόδων γίνεται από τις αρμόδιες φορολογικές αρχές, σύμφωνα με τις κανονιστικές διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ).
Υπάρχουν, ωστόσο, εξαιρέσεις από αυτόν τον κανόνα. Σύμφωνα με το άρθρο 588 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, η είσπραξη των δικαστικών εξόδων μπορεί να ανασταλεί για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, εάν ο οφειλέτης δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να τα πληρώσει. Η αναστολή αυτή εκδίδεται με απόφαση του αρμόδιου δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση σχετικά με τα δικαστικά έξοδα.
Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 588 παράγραφος 6 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, η υποχρέωση πληρωμής των δικαστικών εξόδων μπορεί να εξαλειφθεί εν μέρει ή εν όλω με την προσωπική κράτηση του οφειλέτη. Η διάρκεια αυτής της κράτησης υπολογίζεται με βάση το ποσοστό του οφειλόμενου ποσού σε σχέση με το εκάστοτε κατώτατο όριο που ισχύει για τη μετατροπή της φυλάκισης σε χρηματική ποινή.
Συνοψίζοντας, τα δικαστικά έξοδα που αναλογούν στον ηττηθέντα σε δικαστική διαδικασία θεωρούνται δημόσια έσοδα και πιστοποιούνται στο δημόσιο ταμείο από τους γραμματείς των αντίστοιχων δικαστηρίων. Η διαδικασία είσπραξης διενεργείται από τις αρμόδιες φορολογικές αρχές, σύμφωνα με τις κανονιστικές διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ).