Ως γνωστόν η επιμέλεια αποτελεί τμήμα της γονικής μέριμνας. Ο γονέας που έχει την επιμέλεια του τέκνου έχει αυξημένη δυνατότητα παρέμβασης στη καθημερινότητα του τέκνου. Με τη νέα τροπολογία όμως του νέου άρθρου 1519 ΑΚ περιορίζεται η δυνατότητα του γονέα που έχει την επιμέλεια του τέκνου και απαιτείται η συγκατάθεση και του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια.
Στο νέο άρθρο λοιπόν αναφέρεται πως σε μη επαναλαμβανόμενες, σοβαρές αποφάσεις που αφορούν το μέλλον του παιδιού θα έχουν λόγο και οι δύο γονείς και όχι μόνο αυτός που ασκεί την επιμέλεια με δικαστική απόφαση. Όπως καθίσταται σαφές, με τη καινούργια διάταξη επέρχεται διεύρυνση του κύκλου των πράξεων για τις οποίες θα πρέπει να υπάρχει κοινή απόφαση των γονιών άσχετα με το ποιος εκ των δύο έχει την επιμέλεια. Οι πράξεις αυτές είναι όσες επηρεάζουν αποφασιστικά το μέλλον του παιδιού και δεν επαναλαμβάνονται. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι οι κοινές αποφάσεις που θα πρέπει να ληφθούν για την εκπαίδευση του παιδιού (π.χ. θα πάει σε δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο;) καθώς και αυτές που αφορούν τη προετοιμασία του για πρωταθλητισμό (π.χ. συμφωνούν και οι δύο το παιδί να αθλείται εντατικά ή μήπως ο ένας κρίνει πως πρέπει να δοθεί έμφαση στα σχολικά του μαθήματα;). Θα πρέπει να επισημανθεί πως εξακολουθεί να ισχύει η υποχρέωση κοινής απόφασης των γονέων για ζητήματα που αφορούν τον καθορισμό του θρησκεύματος του τέκνου καθώς και την ονοματοδοσία του, καθώς αποτελούν αντικείμενο της γονικής μέριμνας που εμπερικλείει την επιμέλεια του τέκνου.
Αναφορικά με το ζήτημα της κατοικίας του τέκνου, ο προσδιορισμός αυτής καθορίζεται από τον γονέα που έχει με δικαστική απόφαση την επιμέλεια του τέκνου. Ωστόσο εάν από τη μεταβολή του τόπου διαμονής επηρεάζεται ουσιωδώς το δικαίωμα επικοινωνίας του άλλου γονέα, τότε ο προσδιορισμός της κατοικίας του ανήλικου τέκνου μπορεί να γίνει μετά από δικαστική απόφαση ή μετά από σύμφωνη γνώμη του γονέα που έχει το δικαίωμα επικοινωνίας. Θα πρέπει να λεχθεί πως ο νόμος αναφέρεται σε σημαντικές μεταβολές της κατοικίας του ανηλίκου όπως είναι η μετακίνηση σε άλλη πόλη ή σε άλλη χώρα και όχι μικρότερες μετακινήσεις όπως είναι για παράδειγμα η μετακίνηση από μια συνοικία σε μια άλλη και αυτό γιατί οι μεγάλες μετακινήσεις κατά τεκμήριον επηρεάζουν ουσιωδώς το δικαίωμα επικοινωνίας που έχει ο γονέας που δεν ασκεί την επιμέλεια του τέκνου. Βέβαια, ο γονέας που έχει την επιμέλεια δε χάνει τη δυνατότητα ακόμη και μακρινής απομάκρυνσης του, αν έχει προηγουμένως τη συμφωνία του άλλου γονέα ή σε περίπτωση μη συμφωνίας του άλλου γονέα αν έχει δικαστική απόφαση που του επιτρέπει να μετακινηθεί με το ανήλικο τέκνο.
Η δικαστική απόφαση αυτή θα έχει ως επίκεντρο το συμφέρον του τέκνου και θα καθορίζει με ποιο τρόπο θα μπορεί να επικοινωνεί ο γονέας που έχει το δικαίωμα επικοινωνίας. Ο γονέας που θα βρίσκεται μακριά από το τέκνο θα μπορεί να επικοινωνεί με αυτό σε αραιότερα προφανώς χρονικά διαστήματα, θα του καλύπτονται τα έξοδα επικοινωνίας με το τέκνο από τον γονέα που έχει την επιμέλεια και θα γίνεται χρήση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας ώστε να μην εξασθενεί ο γονικός δεσμός μεταξύ γονέα και τέκνου. Στη περίπτωση όμως που έχει αποκλειστεί το δικαίωμα της επικοινωνίας με δικαστική απόφαση δεν υπάρχει η απαίτηση της συμφωνίας του για τη μετακίνηση του ανηλίκου με τον γονέα που έχει την επιμέλεια του.
Συνοψίζοντας, οι νέα τροποποίηση της επιμέλειας ισχυροποιεί τη θέση του γονέα που έχει το δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο καθώς στις μη επαναλαμβανόμενες και σοβαρές αποφάσεις που αφορούν το μέλλον του παιδιού συναποφασίζει με τον γονέα που έχει την επιμέλεια του τέκνου.