Ως επιμέλεια του τέκνου ορίζεται η υποχρέωση μέριμνας των γονέων αναφορικά με την ανατροφή, την επίβλεψη, την εκπαίδευση, τη μόρφωση και τον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του ανήλικου τέκνου. Συχνά πυκνά η επιμέλεια των τέκνων αποτελεί σημείο έριδας μεταξύ των διαζευγμένων γονιών καθώς όπως είναι λογικό και αναμενόμενο σαν γονείς ανησυχούν για τη ποιότητα της καθημερινότητας των παιδιών τους και τη προσωπική τους χαρακτηρολογική εξέλιξη.
Οι γονείς οφείλουν να μεριμνούν από κοινού με ευσυνειδησία και ακεραιότητα την επιμέλεια των βασικών σωματικών και ψυχικών αναγκών των τέκνων τους. Η υποχρέωση τους αυτή απορρέει όχι μόνο από τον νόμο αλλά και από το λεγόμενο φυσικό δίκαιο, δηλαδή της επιταγές της κοινής λογικής. Στο συγκεκριμένο σημείο θα πραγματοποιηθεί διάκριση της έννοιας της επιμέλειας ( ειδικότερη) από αυτή της γονικής μέριμνας (έννοια γένους). Η επιμέλεια των τέκνων αποτελεί περιεχόμενο της γονικής μέριμνας και συνιστά τη σημαντικότερη και πλέον ανθρωποκεντρική από τις τρεις λειτουργίες της γονικής μέριμνας. Οι έτερες δύο είναι η διοίκηση της περιουσίας και η εκπροσώπηση του τέκνου. Το μονομελές πρωτοδικείο είναι δικονομικά το αρμόδιο δικαστήριο να ρυθμίσει το θέμα της ανάθεσης της επιμέλειας των τέκνων στη περίπτωση που υπάρχει διακοπή της έγγαμης συμβίωσης ή διαζύγιο. Το βασικότερο κριτήριο για τη λήψη της απόφασης του δικαστηρίου είναι το συμφέρον του τέκνου. Λαμβάνονται υπόψιν λοιπόν, οι οικονομικές δυνατότητες του κάθε γονιού, η πνευματική του καλλιέργεια, η κοινωνική του ευαισθησία και ενσωμάτωση, το περιβάλλον διαβίωσης του και οι προοπτικές που αυτό παρέχει για το τέκνο, το επάγγελμα του κ.α. Παρατηρούμε λοιπόν τη πληθώρα των κριτηρίων που υπάρχουν, ώστε το δικαστήριο να λάβει τη καλύτερη δυνατή απόφαση για τον γονέα που θα επιμελείται το τέκνο. Δύο ακόμη σημαντικότατοι παράγοντες είναι: α) να μην υπάρξουν εναλλαγές στο σχολικό περιβάλλον και στην εν γένει κοινωνικοποίηση του τέκνου και β) τυχόν ιδιαίτεροι συναισθηματικοί δεσμοί του παιδιού με τον έναν γονιό.
Σημαντικό είναι να επισημανθεί πως σε περίπτωση που η επιμέλεια του τέκνου έχει ανατεθεί στον ένα γονέα αυτός αποφασίζει μόνος του για τα άμεσα ζητήματα της καθημερινότητας του τέκνου. Ωστόσο, για τα σοβαρότερα ζητήματα, δηλαδή για όσα έχουν αυξημένη βαρύτητα για το μέλλον του παιδιού, όπως είναι για παράδειγμα ( μια χειρουργική επέμβαση), οφείλει ο γονέας που έχει την επιμέλεια να αποφασίζει από κοινού με τον άλλο γονέα και να μην αποφασίζει μόνος του.
Τέλος, οι έριδες και οι διαμάχες δε θα πρέπει να υπάρχουν μεταξύ των γονιών σχετικά με το ποιος από τους δύο θα επιμελείται τη καθημερινότητα του τέκνου τους καθώς προέχει το συμφέρον και η καλύτερη ένταξη στη κοινωνία του ανθρώπου που έφεραν στο ταξίδι της ζωής.