Παν. Τσαλδάρη 17Α & Κίμωνος 6 στο Μαρούσι. (ΤΚ: 15122, πλησίον ΗΣΑΠ)

Εξύβριση δυσφήμιση συκοφαντική δυσφήμιση

Αρκετές φορές θα έχετε ακούσει σε συζητήσεις, με νομικό περιεχόμενο μεταξύ φίλων να επικρατεί σύγχυση και ανακρίβεια μεταξύ των συνομιλητών, για το ποιο είναι το διαπραχθέν έγκλημα, όταν πρόκειται για ιστορικό που περικλείει εγκλήματα κατά της τιμής κάποιου. Είναι πράγματι δυσχερής, η ορθή διάκριση των εν λόγο εγκλημάτων από μη νομικούς, καθώς τα όρια μεταξύ τους είναι ρευστά και δυσδιάκριτα. Ας τα εξετάσουμε λοιπόν το καθένα ξεχωριστά:

α)Εξύβριση: ο νόμος δε παρέχει σαφή ορισμό για το τι είναι η εξύβριση. Αυτό έχει λογική, γιατί οι νόμοι θα πρέπει να έχουν γενική διατύπωση σε τέτοιας υφής εγκλήματα, καθώς οφείλουν να καλύπτουν ένα εύρος περιπτώσεων. Ειδικά σε αυτά τα εγκλήματα, εμφιλοχωρεί και το υποκειμενικό στοιχείο σε μεγάλο βαθμό με αποτέλεσμα κάποιος χαρακτηρισμός, που θα αποτελούσε για κάποιον εξύβριση, δε θα αποτελούσε λόγο προσβολής για κάποιον άλλον. Η νομολογία και ιδιαίτερα η Γερμανική διαφωτίζει αισθητά, δηλώνοντας πως << εξύβριση συνιστά η επίθεση κατά της τιμής του άλλου δια της εξωτερίκευσης του μη σεβασμού αυτού>>. Με τη λέξη τιμή εννοείται, η προσωπική αξιοπρέπεια του καθενός και η προσωπική αξίωση του, να τον αντιμετωπίζουν οι άλλοι ανάλογα με το προσωπικό, διανοητικό και ηθικό αξιολογικό του υπόβαθρο και βαθμό. Στην εξύβριση, οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί οι λεγόμενες αξιολογικές κρίσεις, που προσβάλλουν το δέκτη της προσβολής θα πρέπει να γίνονται ευθέως στο πρόσωπο του δέκτη της προσβολής και όχι σε τρίτο πρόσωπο, γιατί τότε έχουμε το έγκλημα της δυσφήμισης. Οι αξιολογικές κρίσεις ωστόσο ακόμα και όταν γίνονται σε τρίτον για κάποιον μη παρόντα, πάντα συνιστούν εξύβριση γιατί δεν είναι δεκτικές αποδείξεως. Για παράδειγμα, κάποιος αποκαλεί κάποιον άλλον στον ίδιο ή σε κάποιον τρίτο κάθαρμα, η αξιολογική αυτή κρίση συνιστά εξύβριση καθώς είναι δυσχερής στην απόδειξη. Ενώ αν αποκαλούσε κάποιον απατεώνα σε κάποιον τρίτο  απατεώνα , επειδή η απάτη είναι δεκτικής απόδειξης δε πραγματώνεται εξύβριση, αλλά δυσφήμιση.

Διαβάστε Επίσης  Θέση δικαστικών λειτουργών σε αργία - Άρθρο 68

β)Δυσφήμιση: εδώ έχουμε να κάνουμε με ισχυρισμούς γεγονότων, που είναι δεκτικοί αποδείξεως περί αλήθειας ή αναλήθειας αυτών, που έγιναν σε κάποιον άλλον απέναντι σε τρίτους και θίγουν πλέον όχι απλά τη τιμή, αλλά την υπόληψη του προσώπου που υπέστη συκοφάντηση. Η διαχείριση των Social Media πρέπει να γίνεται επίσης με προσοχή.

Αρκεί ο δράστης του εγκλήματος της δυσφήμισης, να έχει έστω και ενδεχόμενο δόλο δηλαδή πρόθεση με τις δυσφημιστικές διαδόσεις να βλάψει την υπόληψη του δέκτη, δηλαδή να κλονίσει τη πίστη της κοινωνίας για την αξιοπρέπεια και το ακέραιο του χαρακτήρα του προσβαλλόμενου προσώπου. Δε χρειάζεται αυτός που τελεί το έγκλημα να γνωρίζει θετικά την μη αλήθεια των ισχυρισμών του. Σε τέτοιες περιπτώσεις το αληθινό ή το ψεύτικο των ισχυρισμών, αποτελούν αντικείμενο ποινικής συζήτησης και αποτέλεσμα αποδεικτικής και ακροαματικής διαδικασίας.

γ)Τέλος, η συκοφαντική δυσφήμιση αποτελεί το βαρύτερο έγκλημα κατά της τιμής. Η διάκριση της σε σχέση με τη δυσφήμιση, εντοπίζεται στο γεγονός πως στη συκοφαντική δυσφήμιση υπάρχει γνώση του δράστη για το ψευδές των ισχυρισμών του για κάποιον άλλον και δεν αρκεί μόνο ο ενδεχόμενος δόλος του, να βλάψει την υπόληψη κάποιου αλλά απαιτείται γνώση του αναληθούς της δήλωσης του. Ο ποινικός κώδικας τιμωρεί πιο αυστηρά τη συκοφαντική δυσφήμιση από τα υπόλοιπα εγκλήματα κατά της τιμής, γιατί ο χαρακτήρας του δράστη που πράττει το συγκεκριμένο έγκλημα είναι πιο διεφθαρμένος και κακεντρεχής, καθώς προσπαθεί με ψέματα να μειώσει την υπόληψη που έχει η κοινωνία για ένα άτομο.

Οι Υπηρεσίες μας​

Κατηγορίες

Logo δικηγορικού γραφείου Καμουζή

Δικηγόρος
Καμουζής Κωνσταντίνος

Δικηγορικό Γραφείο στην Αθήνα